अधीर श्रावण, मनात पैंजण
उधाणलेला पूर,
उनाड वाहे वारा,
आठव येता तुझी माधवा
देह सावळा सारा..
अशांत यमुना, उदास गोकुळ
दूर तिथे तू, तरिही छळतो
तुझा पावरी सूर.
कोमल स्वप्ने, मधुरा भक्ती
जपते राधा वेडी,
पायांमध्ये जणू घातली
कुणी फुलांची बेडी!
हळवे तनमन, सरले 'मी'पण
गर्दनिळीही भूल,
निळसर मोहन, राधा झाली
निशिगंधाचे फूल..!!
-स्पृहा.
surekh sachitra kavita !
ReplyDeleteToo Good...Like it...Plz keep writing... :)
ReplyDeleteAWESOME.. mala hya shabdaatli rhythm faar bhaari waaTli!! :)
ReplyDeleteaahhhh...mast ch...kya bat स्पृहा..! :)
ReplyDeletekiti sundar ,, vah vah ,,, apratim ,, kiti ga sahi :) :)
ReplyDeleteअधीर श्रावण, मनात पैंजण
उनाड वाहे वारा,
:)
Videsh,Nikhil,Prasad,Jui and Reshma..Thanx a lot!!
ReplyDeleteपायांमध्ये जणू घातली
ReplyDeleteकुणी फुलांची बेडी!
aawadali kavita :)
स्पृहा! खूपच छान!
ReplyDeleteशब्दांचा अगदी जपून केलेला वापर आवडला....!!!
ReplyDeleteस्पृहा !आताच तुझे फेसबुक वर फोटॊ पाहिलेत व ही तुझी मी वाचलेली पहीलीच कविता वाचता वाचता आवडून गेली !
ReplyDeleteThank u!!:-)
ReplyDeleteहळवे तनमन, सरले 'मी'पण
ReplyDeleteगर्दनिळीही भूल,
निळसर मोहन, राधा झाली
निशिगंधाचे फूल..!!
wah.......
छान लिहिलं आहेस स्पृहा! काही fresh वाचायला मिळण्याचं सुख काही औरच असतं.
ReplyDeleteसुंदर कविता!!
ReplyDeleteबेला शेंडेच्या 'रूनझुन रूनझुन नादात पैंजण' या गाण्याची आठवण झाली
त्याशी साधर्म्य असणारी तरीही सुरेख!
छान आहे कविता. किती सहजरित्या शब्दात उतरली आहे..
ReplyDeletemast yaar .......kavita
ReplyDeleteखूप खूप खूपच छान!
ReplyDeleteखूप खूपच छान!
ReplyDeletekhup chhan kavita !! mala tu khup aavadtes spruha !
ReplyDelete