वेडा फकीर!

आटपाट नगर होतं..

त्या नगरात सगळेजण सुखा समाधानाने, गुण्यागोविंदाने नांदत होते. 

एक दिवस फिरत फिरत एक वेडा फकीर आला त्या नगरात..

देवानेच पाठवल्यासारखा..

हातामध्ये कुंचला आणि डोळ्यांमध्ये गूढ काहीतरी शोधणारे वेगळेच रंग.. 

पाहता पाहता या नगरीच्या  प्रेमात पडला तो..

रेषांना वेगळीच लय आली..रंगांना वेगळाच पोत मिळाला..

अवकाशाला नवीन भान मिळालं..

आत्मानंदामध्ये मग्न होता फकीर.. 

सृजनाचे नवे नवे अविष्कार घडवत होता. 

कलेला एक नवीन परिमाण देऊ पाहत होता..

ठरलेल्या साच्यातून बाहेर काढू पाहत होता..

एक दिवस मात्र आक्रीत घडलं..

देव- देवतांचं  भारी प्रेम त्या नगरीला..

गीता- कुराणाचंही.

नाविन्याचा शोध घेताना

देवदेवतांची नग्न प्रतीकं..??!!

अब्रह्मण्यम!!

समजाचा आरसा असलेल्या चित्रपटात 

कुराणातील कवनं..??

या अल्ला!!!

घोर अपराध केला होता त्या फकिराने..

या असल्या संवेदनशील मनाची 

नगरीच्या लोकशाहीला गरज नव्हती..!! 
'विकृत चाळे' म्हणून धिक्कारलं त्याला,
त्याच्या कलेला धर्ममार्तंडांनी, मुल्लामौलवींनी..

परागंदा व्हावं लागलं त्याला,

त्याच्या लाडक्या भूमीपासून..

तरीही चित्र रंगवत राहिला तो..एकटाच.

अभिव्यक्ती स्वातंत्र्याला जपत राहिला..

त्याच्या सृजनाच्या कल्पना

इतिहासाच्या   कॅनव्हासवर कायमच्या कोरल्या गेल्या.

आज तो वेडा चित्रकार नाही आपल्यात..शरीराने..

पण त्याच्या प्रत्येक चित्रातून,रंगांतून

त्याचा आत्मा हसून बघत राहतो..स्वतंत्र!

त्याच्यासारखाच अजून कोणी

वेडा फकीर आहे का,

हे शोधत राहतो...!!!

- स्पृहा.