एक दशक.. विध्वंसक!

     २१ व्या शतकाचं पहिलं दशक बघता बघता संपलं. एखाद्या अल्बमचं पान उलटावं तसं. किती काय काय पाहिलं या दशकाने..हिंसा,विध्वंस,सूड,वेदना,विखार,अराजक...आमची अक्खी पिढी या असुरक्षित वतावरणात वाढली.भोवती आपल्यांच्या हातांचं कवच आहे अशा आभासी वातारणात...रोजच्या धबडग्यात,स्पर्धेत पळताना जगात काय चालू आहे याचा विचारच केला नव्हता.आज पहिल्यांदा शांतपणे अशांत सभोवताल उघड्या डोळ्यांनी पाहतेय..

   सुरुवातच झाली  २००१ सालच्या वर्ल्ड ट्रेड सेंटर वरच्या हल्ल्याने.. माथेफिरू मूलतत्त्ववाद्यांनी एका महासत्तेला उघड उघड दिलेलं आव्हान. २००३  मध्ये अमेरिकेने इराकवर लादलेलं युद्ध..अगणित निरपराधी नागरिकांचं उध्वस्त झालेलं आयुष्य..भावजीवन..ही सुलतानी कमी म्हणून की काय देवाने धडलेली अस्मानी...२००४ साल आशिया मध्ये त्सुनामीचा कधीच न जाणारा ओरखडा ठेऊन गेलं..त्याच्यामागोमाग २००५ मध्ये अमेरिकेत कतरिना हरिकेन ने उत्पात केला..

      २००८ साली change has come..म्हणत बराक ओबामांनी इतिहास घडवला..तेव्हा जरा कुठे मानवी समाज  इतिहास नवं वळण घेतो आहे,असा वाटत होतं..हे वर्ष जरा शांततेत जातंय अशी वेडी आशा जागते न जागते तोच अतिरेकी हल्ल्यांनी २६ नोव्हेंबर ला मुंबई थरारली! स्तब्ध झाली... २०१० ची सुरुवातच हैती बेटावरच्या अभूतपूर्व भूकंपाने झाली.. अर्थशास्त्रीय भूकंप तर वेगळेच!!हे सगळे तर फक्त लहानसे तुकडे आहेत विध्वंसाच्या गच्च भरलेल्या पटाचे...अशा कित्येक घटना,प्रसंग..माणुसकीला रडवणारे..मनांवर कायमचे ओरखडे ठेऊन जाणारे...

    नव्या दशकाच्या पूर्वसंध्येला त्या वरच्या खेळीयाला एकच विनंती आहे...बाबा रे, आमच्या कुंडलीत तू काय लिहितो आहेस,माहित नाही;पण कमीत कमी आमचं माणूसपण टिकवून ठेवून ते सोसायची शक्ती तरी आम्हाला देच...तुझ्या ह्या खेळात निदान एवढं दान तरी आमच्या पदरात टाक !!