'सारी डे'

दिवस किती भरभर जातात..आज माझी एवढीशी चिमुरडी बहीण कॉलेजमध्ये 'सारी डे' साठी नट्टापट्टा करून निघत असताना मी तिच्याकडे बघतच राहिले..झर्रकन पाच-सहा वर्ष मागे जाऊन आले मी..माझा पहिला 'सारी डे'.आदल्या दिवशी रात्री उशिरापर्यंत जागून आईशी वाद घालत,हि नेसू की ती नेसू करत मग ह्याच्यावर हाच 'सेट' हवा...शी आई,हे किती ऑड दिसेल असा आरडा ओरडा करत मी झोपायला गेले,तीच उद्याची वाट पाहत..त्यादिवशीची सकाळ पहिल्यांदाच आईने हलवून न उठवता उजाडली..जरा जास्तच लवकर!!!साडी नेसून तयार होऊन आरशात स्वतःला न्याहाळताना वेगळंच काहीतरी वाटत होतं..

  असं म्हणतात की जेव्हा  एखाद्या मुलीला ती सुंदर असल्याची पहिली जाणीव होते होते,त्या दिवशी ती जगातली सर्वात सुंदर तरुणी असते!!आणि मला तशी जाणीव करून देणारा हाच तो दिवस..:-) अर्थात माझ्या मनाने मी आज 'फारच सुंदर'दिसतेय असं सांगून टाकलेलं असल्यामुळे मी वेगळ्याच नादात  होते..आजूबाजूला कौतुक करणारी मित्रमंडळी, लखलखते flashes, आणि सगळ्यात  महत्त्वाचं.. अस्फुट  काहीसं जाणवू  लागत  असताना एका महत्त्वाच्या व्यक्ती  कडून  हवीहवीशी  ,अपेक्षित ,surrender झाल्याची नजर..त्यादिवशी गालावर आलेलं हसू हे नंतर माझं मलाही कध्धीच दिसलं नाही...अवखळ वयातल्या सगळ्या  गोष्टी खऱ्या होत नाहीतच..आणि कदाचित तेच चांगलं आहे..मागे वळून पाहताना त्या नजरेचा एक छोटासा कवडसा सुद्धा मनात नकळत जपला गेलेला..असा अचानक कधी गवसतो..आणि मी पुन्हा एकदा जगातली सर्वात सुंदर तरुणी झालेली असते!!