सूर्य

एक तप्त,उष्ण,लालसर गोळा.

सृष्टीचा पहिला हुंकार

त्याने जेव्हा ऐकला

तेव्हा तोही आनंदला होता..
पण 'काळ' दंग होता

तिच्याच कोडकौतुकात..
अनेक नवससायासांनी झालेल्या
लेकीला जपावं तसा..
तेव्हा मोठ्या उत्सुकतेने
त्याने भल्या पहाटे काळाला विचारलं,
'मी' कोण...??

पण त्याला कोणीच उत्तर दिलं नाही..
काळानेही दुर्लक्ष केलं त्याच्याकडे,
दत्तक मुलाकडे करावं तसं..
मात्र त्याने आशा सोडली नाही..
रोज पहाटे यायचा तो;
'मी' कोण..??विचारायचा..
उत्तर नाही मिळालं,की
हिरमुसून निघून जायचा...
युगानुयुगे चालू होता

त्याचा 'मी'चा शोध,
उत्तर मात्र कोणीच देत नव्हतं..
तो धुमसत होता आतल्या आत
प्रचंड आग पोटात घेऊन..

एक दिवस मात्र

ह्या अग्नीचा ज्वालामुखी झाला.

आणि तो पेटून निघाला सृष्टीला जाळत.

सृष्टीचा तो शेवटचा दिवस होता!!
त्याच्या दग्ध प्रकाशाच्या काळोखात
आंधळ्या झालेल्या काळाला
भल्या पहाटे त्याने विचारलं,
'मी' कोण?
स्तब्ध काळाकडे बघून

तो खदखदा हसला...

...उत्तर कदाचित
त्याचं त्यालाच मिळालं होतं..!!!

-स्पृहा.